Kiedy w 1896 roku Wikariat Madagaskaru został podzielony na 3 wikariaty, obecne terytorium diecezji zależało od Antananarivo. W 1919 roku, kilka stacji (Vatomandry, Mahanoro) zostały powierzone Ojcom Prémontrés.

Po pierwszej wojnie światowej, ewangelizacja na Madagaskarze przeszła ogromny rozwój : było to częściowo dzięki żołnierzom z Madagaskaru, którzy wysłani byli do Francji, zostali ochrzczeni i gdy powrócili do swoich wiosek, sami starali się o misjonarzy.

Ale jeśli na płaskowyżu jezuici starają się jak tylko mogą, zaniedbują wschodnie wybrzeże, ze względu na braki kadrowe i ze względu na trudności komunikacyjne. Tak więc, gdy jezuita Dubois spotkał montfortena Dau podczas Wystawy Misyjnej w Watykanie w 1932 roku, ich rozmowa była tak owocna, że w krótkim czasie, te dwa zgromadzenia religijne były zgodne: wschodnie wybrzeże zostało powierzone Montfortenom.

Pierwsza grupa składała się z czterech misjonarzy. Było to w dniu 1 maja 1933 roku. Wzięli pod opiekę Prefekturę Apostolską od Foulpointe aż do Nosy Varika.

Ta Prefektuta prowadzona była przez biskupa Le Breton, który w 1939 roku, został pierwszym biskupem wikariatu apostolskiego, aż do swojej śmierci w 1957 roku. Ojciec Le Breton, lsuperior, pracował już w Mozambiku i wie, jak ważne jest, aby mieć dobrych katechetów: założył więc szkołę dla nich. Do pierwszych czterech misjonarzy dołączali inni. Pracowali z entuzjazmem: kapłani w ich misjach duszpasterskich, braci zakonni na budowach.

Każdego roku przyjeżdżały nowe posiłki a w grudniu 1934 roku przybyły Córki Mądrości, które będą wspierać szkoły i przychodnie lekarskie.

W 1935 roku obszar, na którym pracują Montfortanie został wyniesiony do Prefektury Apostolskiej ; Ojciec Le Breton został prefektem. "Nominacja na prefekta - pisał z Madagaskaru – przyszła podczas spotkania biskupów, po Kongresu Eucharystycznym w Fianarantsoa. Wybrany został natychmiast wyniesiony do godności prałata.

W wielkim, corocznym spotkaniu, które gromadzi wszystkich Montfortenów, zdefiniowano wspólne metody duszpasterskie, dostosowane do okoliczności i do personelu: potwierdzono wielkie znaczenie Szkół dla Katechetów, zaadaptowano nowe reguły katechumenatu, który powinien trwać dwa lata, podkreślono rolę szkół katolickich i różne ruchy świeckich, przydzielono do każdej wspólnoty doświadczonego misjonarza, uformowanego katechetę , itd. W skrócie nie będzie chrztów tanich i bez katechezy.

Stając się diecezją w 1955 roku, Tamatave zależne było od 1958 od Archidiecezji Północnej z Biskupem PUSET na czele. Biskup Le Breton poszukuje nowych współpracowników wśród Montfortenów włoskich; do tej pory byli tylko francuzi. Pierwsi Włosi przybyli pod koniec 1955 roku ; w następnych latach przybywają inni.

W 1958 roku biskupa Julius PUSET powołano na biskupa Tamatave. Wraz z utworzeniem diecezji Mananjary (1968), Tamatave odebrano region Nosy Varika. Kiedy umarł biskup PUSET, został zastąpiony przez biskupa Jerome Razafindrazaka w 1972.

Biskup Jerome Razafindrazaka następnie wykonuje żmudne kroki w Domu Generalnym Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów, aby otrzymać misjonarzy do pracy w diecezji Tamatave. Rada Generalna zaakceptowała tę nową fundację 15 maja 1979. Miesiąc później, biskup Tamatave, poinformowany o decyzji, uczestniczył, podczas jego wizyty w Polsce, w święceniach kapłańskich trzech nowych kapłanów przydzielonych do misji w jego diecezji.

W dzień obchodów święta świętego Franciszka Ksawerego, 3 grudnia 1980 roku, pierwszych 5 polskich misjonarzy przybyło na Madagaskar. Przydzielono ich do pracy w południowej części diecezji Tamatave.

Kiedy przeszedł na emeryturę (1989), biskup Rene Rakotondrabe, wcześniejszy biskup w Tulearze, został nowym zarządcą diecezji.

Kiedy biskup Rakotondrabe przeszedł na emeryturę 24 listopada 2008 roku, biskup Désiré TSARAHAZANA został powołany na nowego biskupa Tamatave.

Biskupami Tamatave byli :

Alain-Sébastien Le Breton, † SMM, mianowany 08 października 1935, przeszedł na emeryturę 15 marca 1957 roku
Jules-Joseph PUSET, † PSS, mianowany 14 listopada 1957, przeszedł na emeryturę 25 marca 1972 roku
Jérôme Razafindrazaka † , mianowany 25 marca 1972, przeszedł na emeryturę 15 maja1989 roku
René Joseph Rakotondrabe † , mianowany 15 maja 1989, przeszedł na emeryturę 24 listopada 2008 roku
Désiré Tsarahazana, mianowany 24 listopada 2008 roku