W ostatnich latach Madagaskar był przedmiotem bardzo silnej relacji medialnej na poziomie religijnym i politycznym. Mała liczba muzułmanów i niebranie pod uwagę studiów islamskich w tym kraju spowodowało tę dyskusję. Istotnie, Islam przybył na długo przed chrześcijaństwem, podczas gdy nadal był nieznany większości populacji Madagaskaru. Jednak od czasu zamachu stanu w 2009 roku Madagaskar wszedł w bardzo głęboki kryzys społeczno-polityczny. W tym kontekście islam zaczyna się rozwijać i muzułmanie instalują się wszędzie, gdzie tylko mogą. Ubóstwo, które dotyka większość Madagaskaru, sprawiło, że ich kraj stał się żyznym polem dla imamów i głosicieli islamu. Dynamika re-islamizacji na Madagaskarze trwa już od początku lat 90-tych, ale teraz staje się bardziej widoczna. Jednak fakt oglądania radykalnych muzułmanów w długich tunikach i z długimi brodami, ich zawoalowanych kobiet z burkami, sprowokowały pytania i różne pogłoski wśród ludności w 2014 roku. Kim są ci ludzie? Dlaczego nie adaptują się do kultur kraju? Naszym problemem jest to, w jaki sposób ta religia rozwija się tak szybko ?

Islam na Madagaskarze zaczął zapuszczać korzenie najpierw na wybrzeżach, a potem stopniowo na wyżynach. Widać, że ewoluuje od czasu powstania na wyżynach, które sięgają początku obecnego stulecia, pod wpływem muzułmanów z północno-zachodniej części kraju. Jego wzrost w stolicy jest zatem stosunkowo nowy i znajduje swoje odzwierciedlenie w budowie nowych meczetów i uniwersytetów. Islam istnieje, a tak naprawdę epidemia żagli się nasila, ludność znajduje się pod presją w swoich dzielnicach, aby powstrzymać sprzedaż alkoholu i wieprzowiny, zastępując mięso halal w supermarketach i przeprowadzać sesje modlitewne na ulicach. Ten kontekst skłania nas do pytania, dlaczego ludzie z Madagaskaru nadal nawracają się na islam? Rzeczywiście, w ciągu ostatniej dekady wyspa Madagaskar była doskonałą zdobyczą dla islamistów z trzech powodów: skrajnego ubóstwa ludności, chronicznej słabości państwa i strategicznej pozycji między Afryką a subkontynentem indyjskim. W rezultacie, od 17 marca 2009 roku, Madagaskar był świadkiem wstrząsów społeczno-politycznych, które doprowadziły do kryzysu społecznego, politycznego i braku bezpieczeństwa, które trwają do dziś. Różne kryzysy, z którymi ten kraj musiał się zmierzyć, doprowadziły do bankructwa państwa. Rzeczywiście, niektóre problemy pozostają nierozwiązane przez prawie 10 lat, a mianowicie:

Brak bezpieczeństwa: zemsta populacji zaczęła się w 2012 roku i rozrastała się do 2017 roku. Można powiedzieć, że to wzrost pogłębienia ubóstwa, a także korupcja, która powoduje w kraju kradzieże wszelkiego rodzaju, porwania, morderstwa itp. Podczas gdy rząd walczy z brakiem bezpieczeństwa, który panuje wszędzie, muzułmanie wykorzystują, aby przybywać potajemnie na wybrzeża wielkiej wyspy.

Nieregularna turystyka: turystyka jest jedną z najważniejszych działalności gospodarczych i jednym z głównych źródeł zagranicznych walut w kraju. Rzeczywiście, Madagaskar przyjmuje wszystkich bez dyskryminacji narodowościowej i religijnej. Jednak w tej otwartości na cudzoziemców nie ma kontroli. Innymi słowy, nie patrzymy już na to, co jest dobre lub złe. W rezultacie dżihadyści w niektórych regionach, szczególnie we wschodniej części kraju, łatwo przystępują do islamizacji ludu.

Edukacja i szkoła: Według niektórych socjologów szkoła jest jednym z najskuteczniejszych sposobów wykorzystywania islamu do przyciągania ludzi. Dlatego też Minister Edukacji, Paul RABARY, postanowił zamknąć sześć szkół koranicznych 21 kwietnia 2017 roku. Według ministra, szkoły te nie przestrzegają instytucji republikańskiej. Rzeczywiście, nakładają 5 godzin lekcji Koranu tygodniowo zamiast jednej godziny. Ponadto wysyłanie studentów za granicę sprawia, że młodzi ludzie łatwo nawracają się na islam. Zauważamy też, że islam narzuca pośrednie rozkazy. Mianowicie aby rodzice uczniów, a nawet mieszkańcy mogli korzystać z darowizn, muszą przyjąć praktyki muzułmańskie zaczynające się od ubrania. Ponadto urzędnicy meczetu rozdają im ubrania i szaliki. Ale przede wszystkim obowiązek modlitwy i uczestniczenia w ich sesjach pouczających. W skrócie, Madagaskar stał się jednym z najbiedniejszych krajów na świecie, z powodu niestabilności społeczno-politycznej, która sparaliżowała kraj przez ponad dziewięć lat. Wskaźniki partnerów technicznych i finansowych w tym kraju pokazują, że 90% populacji Madagaskaru żyje w skrajnym ubóstwie bez prądu i wody pitnej. W obliczu tego problemu, muzułmanie przychodzą z pomocą, która przychodzi z zewnątrz, praktykowanie zasad Koranu, w tym Zakat jako przynętę dla głodujących. Trzeci filar to ZAKAT (jałmużna), miłość na rzecz potrzebujących. Muzułmanie znają słabe punkty tego kraju i korzystają z tych słabości, aby czynić dobre uczynki i przyciągnąć ludzi do konwersji.

Wpływ zagranicznych muzułmanów jest również czynnikiem sprzyjającym postępowi islamu. Istotnie, otwarcie przestrzeni powietrznej Madagaskaru ułatwia ruch imamów w towarzystwie syryjskich uchodźców i ludzi z innych krajów uciekających przed wojną. W efekcie idą od drzwi do drzwi w biednych dzielnicach, aby znaleźć nowych rekrutów do nawrócenia. Pod tym względem muzułmanie robią wszystko, aby stworzyć szkoły koraniczne. Ponadto wspierają zakwaterowanie i wyżywienie tych, którzy uczestniczą. Islamistyczni kaznodzieje używają ubóstwa ludzi, aby zdobyć wierzących. Nie zatrzymują się w niczym, by osiągnąć swoje cele. Ponadto wszystkie główne społeczności muzułmańskie wysyłają studentów do specjalizacji, ale tylko do krajów muzułmańskich, takich jak Egipt, Tunezja, Maroko, Arabia Saudyjska, Jemen, Iran i Irak. Wielu młodych ludzi korzysta z corocznych stypendiów dla tych zagranicznych krajów. Tysiące malgaskich młodych ludzi, zwłaszcza najbiedniejszych, korzysta z tego wsparcia. Co więcej, w obliczu nędzy ludzie żyjący w skrajnym ubóstwie nie mają wyboru przed darami i pożywieniem, które muzułmanie dają potrzebującym (ZAKAT). Wykorzystują słabe strony duszpasterstwa chrześcijańskiego i czerpią zyski z niewiedzy chrześcijan w sprawach doktrynalnych. Trzeba przyznać, że wewnętrzny problem chrześcijaństwa działa na rzecz islamu. Rzeczywiście, jeśli wierni porzucają kościoły, to dzieje się tak z powodu zachowania niektórych pastorów w duszpasterskiej i "powierzchownej" wierze ich wiernych. W obliczu tych problemów muzułmanie po cichu wprowadzają przynętę: dzielą się jedzeniem, ubraniami, pieniędzmi, ofertą pracy przy dobrej pensji, pod warunkiem, że osoba ta zostanie nawrócona na islam.

W sferze politycznej Kościół był krytykowany za to, że niektórzy biskupi, zwłaszcza pasterze kościołów protestanckich, sympatyzowali z przywódcami politycznymi przed i po zamachu stanu w 2009 roku. Wszystko to zniekształciło Kościół i otworzyło drzwi do islamu. Jednak misja powierzona Kościołowi przez Chrystusa nie jest polityczna, ekonomiczna i społeczna, ale religijna, chociaż nie może ignorować tych innych potrzeb. Islam rośnie ze względu na różne finansowanie i pomoc krajów muzułmańskich, takich jak Arabia Saudyjska, Kuwejt, Maroko i inne. Co więcej, liczba posłów muzułmańskich w malgaskim parlamencie ma duży wpływ na przyszłość kraju. Podsumowując – chcemy zaproponować dialog międzyreligijny, aby utrzymać współistnienie chrześcijan i muzułmanów. W rzeczywistości ten dialog opiera się zasadniczo na miłości, która jest darem Boga, który jest Miłością. Aby utrzymać ten dialog przez cały czas, konieczne jest potępienie uprzedzeń i opinii, które świat ma na temat chrześcijaństwa i islamu. Odpowiedź na dwa pytania wydaje nam się ważna, aby stawić czoła przeszkodom napotykanym przez dialog islamsko-chrześcijański.

• W odniesieniu do informacji, która jest kluczowa, jaki jest nasz udział w odpowiedzialności w naszych wspólnotach religijnych ?

• Patrząc na edukację, jaki wysiłek musimy podjąć, by naprawdę osiągnąć dialog i dobre współżycie muzułmańsko-chrześcijańskie ?

Diakon Bruno Randriamampiaina OMI