Mahanoro znajduje się 250 km na południe od Tamatave. Pierwsza próba głoszenia Ewangelii w Mahanoro sięga XIX wieku. W czasie pierwszej wojny światowej, wielu Betsimisaraka (plemię zamieszkujące te tereny) zostało wezwanych do walki u boku Francuzów. Po powrocie z wojny, poprosili misjonarzy, aby przybyli do nich głosić Słowo Boże. Od 1921 roku zamieszkał tu jezuita O. PLANVETIN i rozpoczął budowę kościoła: Matki Bożej Wniebowziętej, która zakończyła się w 1928 roku.

Biskup De SAUNE z Antananarivo, wysłał Norbertanów do dystryktu Mahonoro i Vatomandry. Pracowali tam do czasu przybycia OO.Montfortanów w 1933 roku. Między 1930 i 1933 rokiem, ojciec Vincent de Paul COTTE, norbertanin, zamieszkujący Vatomandry, często odwiedzał Mahanoro.

Liczba Montfortanów, pracujących w południowej częci diecezji, zmniejszała się. W Mahanoro przez 10 lat był tylko jeden ojciec J. GUEGNARD. Pozostawili misję Mahanoro w 1985 roku. Podczas wizyty Oblatów w Mahanoro w 1980 roku, zauważyli, że ta misja to dobry punkt strategiczny dla pomocy misjom w Ambinanindrano i Marolambo. Już wtedy padła myśł, aby objąć w przyszłości tę misję.        

W październiku 1985 roku, oblaci przybyli do Mahanoro. Ojciec Marian LIS stał się pierwszym przełożonym tej misji. W 1986 roku, oblaci objęli ewangelizacją również misję w Masomeloka. Warto wspomnieć, że misja w Masomeloka nie miała kapłana od 1974 roku i była zależna od misji Mahanoro. Ojciec Jan SADOWSKI zgłosił się na ochotnika do odwiedzenia Masomeloka. W tym samym roku, wspólnota oblacka przeniósła się do Mahanoro. Oto nazwiska oblatów pracujących w Mahanoro: O. Helmut NIESPOREK, O. Henryk MARCINIAK, O. Jozef NIESYTO, O. Wladyslaw WASILUK, O. Krzysztof PABIAN, O. Marek MODRZEWSKI, O. Franciszek CHRÓSZCZ, O. Klaudiusz HERMAŃSKI, O. Piotr WISNIEWSKI, O. Bruno AFADAHY, O. Stanislaw KAZEK, O. Michel NIVONJAKA, Br. Zygmunt WOLNIAK i  Br. Boguslaw GUZIK.

Nie można ominąć siostr Córek Mądrości mówiąc o misji Mahanoro, ponieważ pracują tam od 1934 roku. Są chrześniaczkami Ludwika de Monfort i zawsze towarzyszą ojcom Monfortanom.

Zbudowały tutaj szkołę: Matki Boskiej Królowej Pokoju. Prowadziły również szkołę dla starszych dziewcząt i gospodyń z internatem dla dziewcząt, których rodziny mieszkają daleko. Szkoła Matki Boskiej Królowej Pokoju jest jedyną szkołą katolicką w południowej części diecezji.

Obecnie szkoła dla dziewcząt już nie istnieje, ale siostry uruchomiły szkołę pierwszego i drugiego cyklu. Udzielają się również w pracy duszpasterskiej: katechezy, w ruchach chrześcijańskich,  animacja w wioskach w buszu. Dzielnie współpracują z oblatami i ich współpraca idzie ku lepszemu.

Od 1971 roku, ojcowie Monfortanie utworzyli Centrum Rozwoju w Marotsiry, 21 km na południe od Mahanoro. Uczyli tam technik rolniczych, ciesielstwa dla chłopców i gospodarstwa domowego dziewcząt. Siostry Córki Mądrości pomagały w pracy ojcom Monfortanom, a nawet zbudowany tam poradnię. Po odejściu Monfortów, oblaci objęli to centrum w 1991 roku. O.Stanisław OLLER osiedlił się tam i pracował przy pomocy oblatów z Mahanoro.

Dla oblatów, priorytetem jest szkolenie ludzi świeckich, aby stali się katechetami w buszu. Po przybyciu do Mahanoro, zaraz wysłali kilka rodzin na szkolenia katechetyczne do Centrum Antsiramandroso na okres jednego roku. Następnie kilku katechetów zostało wysłanych do szkoły katechetycznej w Ambohibary w Ambositra na miesiąc czasu. Ruchy chrześcijańskie takie jak : FET dla dzieci i dla młodzieży FTMTK i MDMK dla rodziców, zostały utworzone. Oblaci, z pomocą sióstr i świeckich, również więżniami w Mahanoro.

Obecnie misja jest podzielona na cztery regiony:

Mahanoro, Tsaravinany, Manjakandriana et Mangoro.

Razem jest 114 wspólnot chrześcijańskich.

Życia oblatów opiera się na ich charyzmacie, to znaczy, że żyją w apostolskiej wspólnocie, odmawiają wspólnie modlitwy, wzajemne się wspierają, aby lepiej głosić Ewangelię.