Od 13 do 17 października odbywały się dwa kolejne spotkania w Soavimbahoaka, w naszym domu administracyjnym: spotkanie z Gracielą Etchart, dyrektorką Oblackiego Biura ds. Trwałości Misji (OOMS), oraz doroczne spotkanie przełożonych, ekonomów i dyrektorów szkół. Uczestniczyło 22 oblatów..

Spotkanie z Gracielą

Na Madagaskar przybyła 3 października 2024 r. Przed spotkaniem miała okazję wraz z naszym ekonomem delegatury, o. Grzegorzem Janiakiem, odwiedzić niektóre wspólnoty w Toamasinie i Mahanoro. Wiele nauczyły nas jej spotkania z przełożonymi, ekonomami i dyrektorami szkół, które trwały od popołudnia 13 października do wtorku 15 października. Pierwszy dzień spotkania zbiegł się z konsekracją nowego biskupa Ambatondrazaka. Przełożony delegatury udał się na to wydarzenie.

I tak, słowa powitania wypowiedział o. Grzegorz. Graciela rozpoczęła swoje dzielenie się i nauczanie od szkolenia w zakresie zarządzania finansami, które odgrywa kluczową rolę w naszym życiu religijnym i które jest powiązane z naszym ślubem ubóstwa. Ta formacja jest między innymi bardzo ważna dla wprowadzenia w życie autonomii finansowej na Madagaskarze.

Po raz pierwszy dyrektorzy szkół zostali zaproszeni do udziału w tym dorocznym spotkaniu przełożonych i ekonomów. Jest to Rada rozszerzona „w celu lepszego uczestnictwa wszystkich w życiu i misji…” (K. 108).

Zaczęliśmy spotkanie od dzielenia się w każdej ze wspólnot, ale wcześniej o. Alphonse Rakotondravelo, przełożony delegatury, w swoich powitalnych słowach wyraził wszystkim wyrazy uznania za pracę, współpracę i wysiłki na rzecz dobra wspólnoty i społeczności delegatury. Dzielenie się jest okazją do braterskiej dyskusji na temat życia i rzeczywistości każdej wspólnoty (życie wspólnotowe, życie duszpasterskie, osiągnięcia, projekty, wyzwania itp.). Po tym dzieleniu się kontynuowaliśmy tematy lub punkty zgodnie z porządkiem obrad.

Refleksje o. Alphonse’a

Ojciec Alphonse przypomniał o trzech podstawach naszego życia: życiu duchowym, życiu wspólnotowym i nawróceniu. Podkreślił wagę swoich wizyt, które miały charakter kanoniczny, braterski, nadzwyczajny i podczas których nalegał na wzajemne słuchanie, dialog i wymianę. On tylko starał się utkać dobre współżycie każdej wspólnoty.

Podzielił się swoją wizją obecnego życia delegatury. Zaczął od statystyk. Jest nas dzisiaj 111, w tym 12 prenowicjuszy, 9 nowicjuszy, 34 scholastyków, 1 brat i 55 ojców. Następnie podał kilka punktów nadziei. Jednym słowem: nasza delegatura żyje. Jesteśmy dumni, że jesteśmy oblatami. Jest to widoczne w sferze osobistej, wspólnotowej, duszpasterskiej, formacyjnej/powołaniowej. Diecezje zapraszają nas do zadomowienia się u nich. Następnie bez ogródek mówił o szarych obszarach, które pozwalają nam stwierdzić, że istnieją również problemy, które należy traktować poważnie, ale którym możemy stawić czoła, wracając do źródeł  i skupiając się na trzech podstawach: życiu duchowym, życiu wspólnotowym i nawracaniu się. Ważne jest, aby się modlić, jesteśmy religijni. Wspólnota jest naszym domem, pierwszym miejscem życia (K.91, R.91a). Nawrócenie oznacza zmianę mentalności.

Pierwsza i ustawiczna formacja

Ojciec Etienne Randrianasolo, przełożony scholastykatu i przewodniczący Komisji Formacyjnej, dzielił się życiem wspólnoty scholastykatu. W tym roku gościmy trzech scholastyków z Kamerunu. Wysłaliśmy scholastyków za granicę: Soasaotse do Rzymu, Manampy do Stananów Zjednoczonych, a Jacques jedzie na Filipiny. Wszyscy członkowie delegatury są odpowiedzialni za kształcenie naszej młodzieży. Sprawozdanie po odbyciu stażu jest konieczne i musi być jasne, obiektywne. Przypominamy, że od tego roku akademickiego 2024/2025 wysłaliśmy naszych nowych scholastyków filozofii do Salezjańskiego Instytutu Filozofii.

	Cameroun		Pologne		Pologne
	Soasaotse do Rzymu		Manampy do Stananów Zjednoczonych		Jacques jedzie na Filipiny

Ojciec Gildas, mistrz nowicjatu, był niestety chory, więc poprzestaliśmy na przeczytaniu informacji z jego wspólnoty.

Ojcic Christian Rakotoniaina, dyrektor pierwszego etapu formacji – prenowicjatu, wyjaśnił, jak przebiega rekrutacja, selekcja kandydatów, a zwłaszcza przyjmowanie młodych ludzi do prenowicjatu i poprenowicjatu.

Zebrani zdecydowali, że podczas uroczystości św. Eugeniusza de Mazenod każda misja i parafia zbiera teraz fundusze na nasze domy formacyjne, niezależnie od innych wydarzeń i działań, które już trwają.

Formacja ustawiczna i specjalizacje

Formowanie się trwa aż do śmierci. Musimy się nieustannie kształcić, aby zachować i dbać o nasze cenne powołanie zakonne i kapłańskie. Może przybierać różne formy: przekwalifikowanie, studia, rok sabatyczny, dowolny rodzaj sesji,  wewnątrz i na zewnątrz kraju.

W tym roku o. Joseph Randrianandrasana studiuje rachunkowość i finanse w Antananarivo (Essca), a o. Tojo Andrianjafy studiuje historię Kościoła w Rzymie (Uniwersytet Gregoriański).

Duszpasterstwo

Ten rok upłynął pod znakiem instalacji w Sahakevo, aneksu misji Marolambo, w celu ułatwienia i rozwoju opieki duszpasterskiej w tej bardzo rozległej misji. Ojcowie Pascal Rabemanantsoa i Léonce Andriamamonjisoa otrzymali obediencje, aby móc opiekować się tym nowym miejscem.

W diecezji Mananjary podjęliśmy się także nowej misji w Mahavoky. Instalacja odbyła się 8 września 2024 (zobacz artykuł wyżej).

Zgromadzenie Sióstr św. Józefa z Aosty oficjalnie zostały zainstalowane w Befasy 22 września, aby opiekować się szkołą, ośrodkiem dla kobiet, a także pomagać w opiece duszpasterskiej. Współpracujemy z siostrami dla dobra społeczeństwa i Kościoła.

Inne podmioty/komisje ds. duszpasterstwa istnieją i dobrze funkcjonują: komisja duszpasterska, duszpasterstwo młodzieży z o. Lucienem Rakotoarisoa, Apostolat Morza z o. Olivierem Andrianarisoa, ACU (katolicka duszpasterstwo uniwersyteckie). Świeckie stowarzyszenie AMMI, Biuletyn OMI, współpraca proboszcza i wikariusza, animacja misyjna w Kanadzie (prowincja wniebowzięcia) i na Reunion. To wszystko jest ważne dla naszego życia, opieki duszpasterskiej, stosunków międzynarodowych.

Finanse i komisja finansowa

Ekonom Delegatury, o. Grzegorz Janiak, podzielił się aktualnym stanem naszych finansów. Nalegał na opiekę i utrzymanie naszego majątku, raporty ze zdjęciami z otrzymanych darowizn, raport do parafii, uznanie i prawa naszego personelu...

Przełożony Delegatury poprosił zgromadzonych o opinię w sprawie naszej ziemi (darowizna 60 ha) w Ambalavotaka (Masomeloka), aby mogła ona stanowić źródło finansowania, a także miała pozytywny wpływ na duszpasterstwo. Zaproponował także pomysł założenia Funduszu Rezerwowego na przyszłość, powstałego z corocznych składek każdej misji i parafii. Podniósł wagę budowy kolejnego grobowca – ze względu na odległości, pomiędzy różnymi wspólnotami w różnych regionach, oddalonych od siebie…

Różne inne sprawy, dzielenie się i praca w grupach

O. Alphonse przypomniał wydarzenia, które miały miejsce w roku 2024: wizytę o. Asodo Henricusa, asystenta generalnego ds. formacji, wspólną sesję w Senegalu, święcenia kapłańskie i diakonatu, śluby wieczyste (w Kongo), zainstalowanie Zgromadzenia w Sahakevo – aneks Marolambo, założenie wspólnoty w Mahavoky (Mananjary), realizacja famadihany lub ekshumacji (patrz artykuł wyżej). Wizyta kanoniczna ojca prowincjała Marka Ochlaka (od 16 listopada do 6 grudnia 2024 r.) będzie też ważnym wydarzeniem.

Jeśli chodzi o rok 2025, odbędą się w nim: Kongres Młodzieży Oblackiej w Rzymie w dniach 22-29 lipca, spotkanie stowarzyszonych świeckich w Aix en Provence w dniach 3-10 sierpnia, spotkanie międzykapitulne w Indiach w sierpniu (Kongres Światowej Rodziny Oblatów Charyzmatycznych w 2026 r.). 

Po przedstawieniu wiadomości uczestnicy zostali podzieleni na grupy, aby omówić sprawy dotyczące nadziei i trudności w Delegaturze. Rozmawiali m.in. o kwestii autonomii finansowej delegatury. Według raportu każdej grupy, wśród rozwiązań problemów są: nawrócenie, kierownictwo duchowe, modlitwa, spowiedź, dzielenie się i otwartość na innych współbraci, duch przynależności, solidne i stabilne życie wspólnotowe, wysiłek każdego człowieka we wszystkim, niewtrącanie się ludzi w życie wspólnotowe. Rola przełożonego i ekonoma we wspólnocie pozostaje fundamentalna.

Po tych sprawozdaniach o. Alphonse OMI zakończył to doroczne spotkanie słowami podziękowania i uznania dla wszystkich za przybycie i aktywny udział w obu spotkaniach oraz za cały wysiłek, jaki podejmujemy. Optymistycznie patrzy w przyszłość, ale to wymaga nawrócenia, czyli zmiany mentalności i praktyki.

O. Dorlis TSARAMILA
O. Bruno RANDRIAMAMPIANINA