Ustanowienie Konferencji Episkopatu i jej komisji pozwala na malgaszizację liturgii, odnowy katechezy (i założenia Centrum Szkolenia katechetycznego), pogłębienie ekumenizmu i wysiłków w rozwoju. Wyspecjalizowane ruchy katolickie (TAK, FTMTK, ACI ...) są u szczytu rozwoju, podczas gdy ruchy tradycyjne zmieniają swoją orientację (np. ZMMM).

Rewolucja kulturalna z 1972 roku doprowadziła biskupów (których 8 z 17 są malgaszami) w 1975 roku do zwołania synodu krajowego poprzedzonego spotkaniami w każdej diecezji. Przygotowywany w atmosferze wyborów nowych przedstawicieli Fokonolona, w których angażuje się wielu wierzących, synod odbył się w momencie, gdzie kraj obrał drogę socjalistyczną. Synod podkreślił rolę świeckich w różnych dziedzinach działalności Kościoła i konieczności inkulturacji wiary. Rozpoczęta przez państwo modernizacja w szkole publicznej kosztem szkół religijnych i narzucenie ideologii ateistycznej w programach szkolnych zaczęły być niepokojące.

To przyspieszy pojednanie w Ekumenicznej Radzie Kościołów Chrześcijańskich (FFKM), ogłoszone 20 stycznia 1980 roku, a które rozszerza się szybko na całej wyspie. Ze względu na brak polityki państwa, które odzwierciedlały się w  rosnącym ubóstwie, niepewności, czy dehumanizacji, stanowisko zajmowane przez FFKM, która napisała kilka listów biskupów, które były jedyną, możliwą reakcją na politykę państwa chronionego przez cenzurę.

W latach 1975-1990, zwiększa się liczba seminarzystów diecezjalnych i zakonnych. Biskupi postanowili scentralizować nauczanie, najpierw przez trzy lata, a następnie, po 1990 roku, w drugim cyklu. W tym samym czasie wypełniają się seminaria męskich zgromadzeń. Około 1995 roku, liczba księży malgaskich przewyższyła liczę misjonarzy, ale już w tym czasie wielu zakonników i zakonnic malgaszy wyjechało do pracy w innych krajach ...

W rzeczywistości wzrost pracowników kościelnych odpowiada wzrostowi zaludnienia. Towarzyszy temu pluralizm religijny wraz z pojawieniem się islamu, zielonoświątkowców i wielu sekt, który wzywa do odnowy katechezy i duszpasterstwa, których rozwój jest podstawowym i pozytywnym testem.

Po wizycie Jana Pawła II (1989), FFKM wywołał krajowy dialog pozwalający krajowym ruchom społecznym w kraju dyskusję z zablokowanym rządem (1990). Ruchy społeczne w 1991 roku doprowadziły do trzeciej Republiki. Te wydarzenia pomogły dać FFKMowi nową twarz polityki społecznej, co spowolniło dynamiczne wysiłki na rzecz jedności duchowej i doktrynalnej.
Jan Paweł II na Madagaskarze. 

Powstanie Katolickiego Instytutu na Madagaskarze (1997), który oprócz teologii i filozofii otworzyła Wydział Nauk Społecznych, daje nadzieję na chrześcijaństwo, które jest w stanie sprostać wyzwaniom XXI wieku. Odmładzanie Episkopatu może temu dopomóc. Ale w "tej bożej pracy powierzonej człowiekowi”, czym jest Kościół, jest obecnością Ducha Świętego w całym Ludzie Bożym, który pozostaje z gwarancjami nadziei.         

O. Bruno Hübch