Nasza delegatura Ojców Oblatów Maryi Niepokalanej na Madagaskarze odpowiedziała pozytywnie na prośbę biskupa diecezji Morondava, bp Marie Fabien Raharilamboniaina. W dniu 25 listopada 2012 roku, zaczęliśmy pracę nad nową misją oblacką w diecezji. Nowa fundacja przebiega w dwóch etapach: najpierw utworzenie nowej parafii w mieście, i później zaopiekowanie się misją w buszu.

Morondava to miasto z 24.000 mieszkańcami (doliczając mieszkańców w dzielnicach peryferyjnych to liczba zwiększa się do 70 000)znajdujące się wzdłuż Kanału Mozambiku, na zachodnim wybrzeżu Madagaskaru. Przemysłu w tym regionie nie ma. Większość ludzi to rybacy, inni to pasterze bydła i kóz. Ziemia w regionie Morondava jest bardzo urodzajna. Niestety brak wody nie pozwala na dobre wykorzystanie tej urodzajnej gleby.

Morondava przez wiele lat była diecezją bardzo odizolowaną od innych regionów z powodu brak dróg. Od czterech lat, droga jest już asfaltowa aż do stolicy, która umożliwia komunikację i transport. Ta nowa droga przyciąga tutaj nową ludność, która pragnie się tutaj osiedlić.

W diecezji Morondava (region zwany Menabe) nie ma zbyt wielu chrześcijan. Plemię Sakalava, które tutaj żyje jest bardzo przywiązane do religii tradycyjnej. Większość chrześcijan w naszych parafiach miejskich pochodzą z innych części Madagaskaru.

25 listopada 2012 roku, w dniu święta Chrystusa Króla,  w czasie Mszy Świętej w katedrze, biskup Marie Fabien Raharilamboniaina przywitał Oblatów w diecezji. Chrześcijanie z jednej z dzielnic tego miasta, zwanej TSIMAHAVAOBE, gdzie utworzono nową parafię, pod patronatem świętego Jana Pawła II, siedzieli razem w jednym rzędzie ławek w kościele. Otrzymaliśmy od nich na przywitanie owcę, kilka talerzy, widelców, łyżek i kilkanaście kopert z pieniędzmi.

Wraz z biskupem i dwoma księżmi diecezjalnym wyznaczyliśmy granice nowej parafii. Oprócz chrześcijan, którzy mieszkają na obrzeżach miasta, gdzie znajduje się ziemia pod budowę nowego kościoła, do nowej parafii włączono część dzielnicy Tsimahavaobe, która do tej pory należała do parafii katedralnej "Maryi Królowej » i parafii « Św. Teresy od Dzieciątka Jezus ". Ostatecznie, nasza nowa parafia zajmuje dużą przestrzeń.  

Można powiedzieć, że początki naszej pracy były lepsze niż myśleliśmy na początku, w trakcie wizyty rozpoznawczej. Przed przybyciem do Morondava, myśleliśmy, że liczba naszych chrześcijan będzie około setki. W niedzielę 2 grudnia 2012 roku, podczas odprawiania pierwszej Mszy Świętej na wolnym powietrzu, przybyło 232 chrześcijan, aby się modlić, a w dniu Bożego Narodzenia przybyło ich już 328. W tej liczbie nie było wiele dzieci, gdyż do końca roku katechetycznego 2012/2013 dzieci te musiały modlić się w dwóch poprzednich parafiach. Jest ich około 120.

W każdą niedzielę modliliśmy się na zewnątrz. Sobotni wieczór i niedzielę wcześnie rano przygotowaliśmy miejsce do Mszy Świętej. Podczas pierwszej Mszy Świętej, którą odprawialiśmy na zewnątrz, po 40 minutach, słońce było tak silne, że musieliśmy zmienić miejsce ołtarza i ławek dla chrześcijan.

Widząc dużą liczbę chrześcijan przychodzących na Mszę Świętą i ich gorliwość i trudności w odprawianiu każdego dnia Mszy Świętej pod gołym niebem, zdecydowaliśmy się na budowę nowej kaplicy, aby mieć dach na głową.

We wtorek, 11 grudnia 2012 roku, zaczęliśmy budowę nowej kaplicy. Rozmiar 10 metrów szerokości i 15 metrów długości. Moim pragnieniem było, aby ta kaplica była co najmniej 5 metrów dłuższa, ale nie mieliśmy wystarczających środków finansowych, aby ro zrobić.

Potrzebowaliśmy tej kaplicy, aby spokojnie się modlić, bez narażania się na wielkie, morondawskie upały (37 stopni), aby organizować spotkania Komitetu i różnych ruchów parafialnych. W małej zakrystii (4x4 m)znajdowało się moje biura na przyjmowanie ludzi.

Ja i mój wikariusz, ojciec Léonce Andriamanantena Riri, żyjemy w domu wypożyczonym przez biskupa, który nasz służy jako tymczasowy dom wspólnoty oblackiej, aż do zbudowania własnego domu na terenie parafii.

Cztery razy w tygodniu, po południu o godzinie trzeciej, robimy wraz z komitetem parafialnym odwiedziny rodzin. Podczas tych wizyt rozmawiamy z tymi rodzinami, jest wzajemna prezentacja i na koniec błogosławieństwo rodzin i ich domów. Zapraszamy ich także na wspólne modlitwy i na katechizm w nowej parafii.

Poza pracą w parafii, ja został mianowany kapelanem szpitalnym w Morondava. Odwiedzam chorych w szpitalu. Pod koniec każdej wizyty odprawiam Mszę Świętą w hangarze szpitalnym. Niestety nie ma innego miejsca, aby to zrobić. Jestem również odpowiedzialny za szerzenie kultu Miłosierdzia Bożego zapoczątkowanym przez Siostrę Faustynę, który dobrze zakorzenił się na Madagaskarze.

Ojciec Riri jest odpowiedzialnym za ruch młodzieżowy w diecezji i jest także duszpasterzem osób niepełnosprawnych. Jest też często zapraszany do głoszenia rekolekcji w różnych parafiach.                                           

O. Mariusz Kasperski OMI