Ojciec montfortain BAUVET jako pierwszy odwiedził Depozyt Paliw - Analakininina i postanowił zbudować dom. Po podzieleniu się jego pomysłem z miejscowymi chrześcijanami, władze tejże dzielnicy dały mu kawałek ziemi zalane wodą i gdzie była plantacja bananów. Zaczął opiekować się tą plantacją, na której planował wybudować dom.

Po odejściu O.Bauvet, inny kapłan, którego nazwisko zostało zapomniane, zastępuje go i kontynuuje plantację oraz budowę domu. Po zakończeniu budowy zastąpił tego kapłana ojciec Guimar Alexis. Dzięki tym trzem ojcom, powstało "centrum".

Chrześcijanie dla których został wybudowany ten dom, chcieli przekształcić go w kościół, ale z powodu wydarzeń z 1972 roku, kościół nie został ukończony. Kiedy budowa zakończyła się 1974,  O.Guimar Alexis powiedział, że budynek nie będzie służyć jako kościół, ale jako centrum szkoleniowe, ponieważ brakuje kapłanów, aby opiekować się tym kościołem. W związku z powyższym, w czwartki po południu odbywały się kursy szycia a katechezy odbywały się w sobotę po południu.

Siostry Marie Reparatrice wyraziły już zgodę uczenia szycia w Analakininina. Od tego czasu współpracowały z kapłanami, którzy sie zmieniali. Ta współpraca trwa do dziś.

W roku 1977, Ojciec RABE Marcel katechizację chrześcijan i zauważył gorliwość pana RAKOTOMALALA Louis. W marcu 1977 roku została odprawiona pierwsza Msza Święta w Centrum. Wcześniej, tylko modlitwy odbywały się w Centrum. Wśród chrześcijan, którzy uczestniczyli w tej Mszy Św. byli: Pan Louis RAKOTOALA i jego rodzina, pani Georgine TSIMIAVA i wielu innych chrześcijan.

Liczba praktykujących chrześcijan wzrosła i w związku z tym, zwrócono się do ojca o zgodę na utworzenie Komitetu Parafialnego. Ich wniosek został przyjęty. Oto członkowie komitetu:

Zastępca prezydenta: MARIE Thérèse Baomadio

Katecheta: Andriamatoa CHARLES

Skarbnik: Ramatoa LOUISETTE

Zastępca skarbnika: Andriamatoa RAKOTOALA Louis

Prezydent: RAZAFIMAHATRATRA Damase     

Chrześcijanie poprosili też Ks.Rabe o powierzenie kościoła pod wstawiennictwo Św. Jana Chrzciciela. Błogosławieństwo odbyło się 9 czerwca 1982. W ciągu czterech lat 1978-82, wspólnota ta przeżywała trudne chwile ze względu na różnice między katolikami i protestantami.

W 1982 roku, Ojciec RANAIVOSON Jan Chrzciciel, proboszcz parafii, wysłał pana Szymona Piotra ZAKAVELO, do Analakininina aby pomóc rodzinom powrót do kościoła. Cel ten został osiągnięty w 1983 roku.

Dzięki staraniom, liczba zwolenników różnych ruchów chrześcijańskich, takich jak FET, Córki Maryi, Ruch Mężczyzn, wzrósł. Nie zabrakło też katechumenów i przygotowujących się do sakramentu małżeństwa.

Ta wspólnota nie zamknęła się tylko u siebie, ale zaczęła animować inne wspólnoty chrześcijańskie. Od kwietnia 1984, taka współpraca rozpoczęła się między wspólnotami wzdłuż torów, a to dzięki ojcu Petro Loni, montforten, który był odpowiedzialny za ten region. 15 maja 1987 roku, współpraca, której celem było pogłębienie wiary i wzajemnej pomocy, stała się oficjalna poprzez odprawienie uroczystej Mszy Św. w kościele p.w. Św. Bernadette w Ankarefo.

Również w 1987 r. planuje się budowę nowego kościoła z drewna, pokryty blachą, o powierzchni 20m x 8m. Ks. Marcel RABE pomógł chrześcijanom w zakresie finansowania z Europy.

Rozpoczęły się prace. 90 chrześcijan było zaangażowanych w transport kamieni, piasku, drewna itp., gdyż drogi były piaszczysta, nieprzejezdne dla samochodów ciężarowych. Budowa została zakończona w listopadzie 1988 roku.

Rozpoczęły się prace. 90 chrześcijan było zaangażowanych w transport kamieni, piasku, drewna itp., gdyż drogi były piaszczysta, nieprzejezdne dla samochodów ciężarowych. Budowa została zakończona w listopadzie 1988 roku.

2 lutego 1994 roku, cyklon Geralda zniszczył kościół. W tym samym roku Ojciec Klaudiusz rozpoczął pracę w tej parafii i wybudował tymczasowy dom aż do odbudowy nowego kościoła.
                

W 1997 r. kościół został odbudowany. Biskup Rene RAKOTONDRABE, który dbał, aby uzyskać pozwolenie na budowę nowego kościoła i sfinansowanie prac, pobłogosławił go 28 czerwca 1998. Ten kościół powstał dzięki pełnej poświęcenia pracy O. Romana Krauze omi, i jego współbraci. Rzeczywiście, to nie szczędząc wysiłków przez cały czas trwały prace. Dopiero po konsekracji, kościół świętego Jana Chrzciciela stał się nową parafią w Tamatave, a O. Mariusz Kasperski omi, został pierwszym proboszczem.

W roku 1969, Ojciec Alexis zwrócił się do Sióstr Marie Réparatrice aby przyszły do pracy w Analakininina. W 1970 r. siostry przyjęły tę ofertę i siostra Pauline RAMAMPIANDRA została tam wysłana jako pierwsza. Zajmowała się nauczaniem katechizmu i pogłębieniem wiary.

W 1997 – 1998 centrum zostało otwarte (obecny dom ojców). O. Roman Krauze, zauważył, że wiele rodzin mieszka jest potrzebie i żyje w ubóstwie. Dlatego też zwrócił się o pomoc finansową i żywnościową do Europy. Pomoc, która nadeszła, została wykorzystana także do budowy mieszkań. Wszystko było realizowane pod bacznym okiem rady parafialnej.

KSIĘŻA TUTAJ PRACUJĄCY:

1978-1979 - O. Alexis GlJIMAR

1978-1988 - O. Marcel RABE

1988-1989 - O. Henryk MARCINIAK OMI

1989-1990 - O. JAN SADOWSKI OMI

1990-1991 - O. Klaudiusz HERMAŃSKI OMI

1990-1991 - O. Helmut NIESZPOREK OMI

1992-1994 - O. SJIEF

1992-1994 - O. Roman MAJEWSKI OMI

1994-1995 - O. Andrzej URBANEK OMI

1994-1996 - O. Klaudiusz HERMAŃSKI OMI

1997-2012 - O. Mariusz KASPERSKI OMI

2012-2015 - O. Krzysztof SZABŁOWSKI OMI

2015-        O. Paweł PETELSKI OMI

SIOSTRY:

Pauline RAZANABAO, PIERRETTE, RASOA Justine, Pierrette ALINE, GORETTI, JULIETTE, JACQUELINE, CELINE, MARIE CLAIRE, ODILE.