Od czasu pierwszego chrztu (14 maja 1871 roku) Misja w Mahanoro odkrywa nam stopniowo swoje oblicze. Można powiedzieć, że nie jest już dzieckiem, ale nie osiągnęła jeszcze wieku dorosłego. Odmładza się dniem i nocą dzięki łasce Ducha Świętego.

My, Oblaci, którzy kontynuujemy dzieło ewangelizacji w tej misji, staramy się głęboko zanurzyć w ewangelizacji, którą wykonywali nasi poprzednicy.

Naszą metodą ewangelizacji jest połączenie naszych sił na chwałę Bożą. Co jest naszą mocą ? Nasz charyzmat jako oblat i pomoc Ducha Świętego, który działał już powszechnie w naszym regionie. Oznacza to, że powinniśmy udoskonalać się jako dobrzy chrześcijanie i być ewangelizowanymi przez naszych chrześcijan.

1. Formować na dobrych chrześcijan : Musimy formować naszych współpracowników, aby studiowali Słowo Boże i naukę społeczną Kościoła. W świetle ewangelii żyć w swoim środowisku społecznym i dzielić się z innymi. W tym roku duszpasterskim mieliśmy dwie sesje katechetów i inspektorów. Pierwsza, zorganizowana została na poziomie misji centralnej (Mahanoro), a druga w naszych sektorach w buszu.

2. Dać się ewangelizować przez naszych chrześcijan : Używamy metody równości w myśleniu i działaniu. Słuchamy ich inspiracji, wciąż istniejących wartości przodków i tradycyjnych obyczajów, które są zgodne z Ewangelią – opierając się na tych wartościach wspólnie podejmujemy decyzje.

Przykład: w naszym plemieniu Betsimisaraka, każdego roku świętują reorganizację klanu. Nazywają to święto «kąpanie słowa» (zakam-pandrona). Czas pogodzenia się w rywalizacji rodzinnej. Często robią to w czerwcu (koniec zbiorów). Po pojednaniu się, każda rodzina przynosi posiłki do centralnego domu w wiosce (trano be) i wspólnie dzielą się tymi darami. To chwila święta i radości. Przestudiowaliśmy ten zwyczaj i byliśmy pod wrażeniem tego, że jest ewangeliczny. Podjęliśmy decyzję, że możemy ten zwyczaj wprowadzić w ewangelizację na swój własny sposób. Przez ostatnie trzy lata przeprowadzaliśmy tę tradycję i zauważyliśmy wielką radość naszych chrześcijańskich wspólnot. Chrystianizowaliśmy ich zwyczaje. Prawdziwa inkulturacja.

„Wybraliśmy ten sam miesiąc czerwiec i przeprowadzamy ten zwyczaj w naszych kościołach. Po inwokacji do Ducha Świętego czytamy Słowo Boże, a następnie śpiewany Psalmy” - mówi główny inspektor. Jego przemowy kładą nacisk na miłość i pojednanie, a następnie, już pod koniec jego przemówienia, zwraca się do krzyża Chrystusowego, aby prosić o prawdziwą miłość od Tego, który był ukrzyżowany dla naszej Miłości (często krzyż kładziony jest na wschód od kościoła). Kiedy kończy modlitwę, zwraca się na zachód (zachód słońca), by wypędzić ducha zła, który nas dzieli. Na zakończenie ceremonii, cała wspólnota chrześcijańska uściska sobie dłonie w geście pojednania. Każda rodzina przynosi coś do zjedzenia i dzielimy się tym wszystkim razem. Czas świąt.

Wciąż jesteśmy mniejszością w porównaniu z liczbą mieszkańców, ale dzięki łasce Ducha możemy zmienić nasze społeczeństwo. Widzimy, że chrześcijanie czują się dobrze w swoim kościele. To nie tylko kościół misjonarzy, ale także nasz kościół. Powoli odradza się poczucie odpowiedzialności. Słowo stało się Ciałem.

Pomimo naszych nowych inicjatyw zawsze zachowujemy zwyczajną, przyjętą już dawno pracę duszpasterską - sesje wszystkich ruchów (Młodzi Rolnicy, Krucjata Eucharystyczna, Córki Maryi, Ministranci, Młodzież dystryktów, Animacja Powołaniowa, Formacja dla przyszłych małżonków).

3. Pielgrzymka dystryktu : Każdego roku w miesiącu wrześniu, organizujemy pielgrzymkę do Manakana (80 km od naszej misji). Jest to miejscowość, gdzie zmarł Naboto Martiale, inspektor, który pracował w tym regionie i pomagał misjonarzom w ewangelizacji. Był dobrze znany i prowadził mądre i święte życie. Ta osoba jest jak duchowy ojciec chrzestny dla naszych chrześcijan. Pielgrzymka jest maryjna. Jest konferencja na różne tematy oraz Droga Krzyżowa. W tym roku uczestniczyło 868 pielgrzymów.

O. Jean DIDIER, omi
Proboszcz parafii