Z okazji 40-lecia przybycia oblatów na Madagaskar ojciec Henryk Marciniak (misjonarz na Madagaskarze - dyrektor Centrum Audiowizualnego OMIFILM) i ojciec Jarosław Różański (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, na którym jest kierownikiem sekcji misjologii i kierownikiem Katedry Historii Misji) wydali książkę-album dotyczącą historii Delegatury na Madagaskarze do 2020 r.

Natomiast Centrum Audiowizualne OMIFILM przygotowuje serię reportaży z każdej misji. Zakończyliśmy już 3 reportaże z naszych placówek na francuskiej wyspie La Reunion i z naszych 3 parafii w Toamasinie: pw. św. Jana Chrzciciela, pw. Notre Dame de Lourdes i pw. św. Eugeniusza de Mazenoda. Powstały też reportaże o prenowicjacie w Toamasinie, Mahanoro  i w Marolambo oraz o parafii pw. św. Jana Pawła II w Morondawie, parafii pw. św. Eugeniusza de Mazenoda w Sahalavie i o Scholastykacie w Mahamanina. Poza tym nakręciliśmy również 4 reportaże dotyczące specyficznej pracy oblackiej: Apostolatu Ludzi Morza, Kapelanii Uniwersyteckiej, Centrum Audiowizualnego OMIFILM oraz naszej drukarni i księgarni OMISTIMP. Wydaliśmy też dwie płyty DVD z naszego Kongresu i uroczystości zakończenia jubileuszu 40-lecia naszej Delegatury.

Niestety, pandemia Covid-19 opóźniła kręcenie filmów. Przez prawie 8 miesięcy nie można było się przemieszczać między poszczególnymi prowincjami Madagaskaru. Po zniesieniu zakazów przemieszczania się, OMIFILM wyruszył do Befasy, aby przed wyjazdem ojca Marka do Polski nakręcić tam reportaż.

Natomiast w grudniu pojechaliśmy do naszej nowo utworzonej misji w Volobe. Ucieszyłem się, gdyż tam zaczynałem moją pracę misjonarską (1988-1990). Trzeba było przemierzyć prawie 800 km, aby przybyć z Fianarantsoa do Toamasiny. Z Toamasiny do Volobe (55 km) zostaliśmy zawiezieni wypożyczonym samochodem terenowym (misja czeka na nowy samochód) – 24 km asfaltem, 13 km ciężkiej i błotnistej drogi do promu w Andringaringa i później 18 km do Volobe. Droga wraz z przeprawą promem zajęła nam 5 godzin. Trzeba wspomnieć, że jest to elektrownia wodna, która daje prąd dla Toamasiny.

Volobe jest nową misją utworzoną 22 listopada 2020 r. (przedtem była tylko sektorem, do którego dojeżdżali ojcowie z Toamasiny). Cała misja liczy obecnie 12 sektorów składających się z 56 wspólnot chrześcijańskich, 12 inspektorów i ponad 140 katechetów. Do najdalszej wioski, jak mówią misjonarze, jest ponad 200 km i te trasę trzeba pokonywać pieszo – nie ma dróg nawet dla motorów.

Rozpoczęliśmy kręcenie dronem (widoki z lotu ptaka). Następnie pokazaliśmy codzienną mszę świętą, pracę pastoralną, wszystkie stowarzyszenia oraz Kianja Zaza (ogród zabaw dla dzieci). Nakręciliśmy życie ludzi w wiosce, a także codzienne życie wspólnoty oblackiej. Obecnie jest tu dwóch ojców: Krzysztof Koślik – superior i ekonom oraz Hissène Razoky. Jest też scholastyk Docellin Totomalaza na stażu pastoralnym.

Poszliśmy też do buszu, do wioski Ambalavia, droga zajęła nam 2 godziny pieszo. Mieliśmy jednak tragarzy do noszenia całego sprzętu. Kręciliśmy misjonarza idącego do wspólnoty chrześcijańskiej, przywitanie przez tamtejszą wspólnotę, przygotowanie do liturgii, katechezę, spowiedź i samą mszę świętą.

Przeprowadziliśmy także wiele wywiadów z misjonarzami, katechetami i inspektorami, z młodzieżą i rodzicami. Ostatnim punktem nagrywania była uroczysta Eucharystia, w czasie której 131 młodych i starszych ludzi przyjęło sakrament bierzmowania.

Cieszę się bardzo, że po prawie 31 latach mogłem powrócić do mojego punktu wyjścia w pracy misjonarskiej. Cieszy, że nasza praca nie poszła na marne, ale się rozwija w dobrym kierunku. Wielu ludzi po dłuższym zastanowieniu się przypominało sobie moją osobę i mogliśmy powspominać nasze wspólne działania.

Pozostało jeszcze do nakręcenia: Ambinanindrano (misja i nowicjat), Masomeloka i Antananarywa. Po zakończeniu będziemy mieli wspaniałe archiwum: książkę i kolekcję 19 płyt DVD z każdej naszej misji.

 P. Henryk Marciniak - Directeur d'OMIFILM